Πάνω από την Πόντη, στη δυτική άκρη του όρμου της Βασιλικής ο δρόμος ανηφορίζει για τον Άγιο Πέτρο. Από εκεί και μέσω Κομηλιού στρίβει και κατευθύνεται νότια για τα χωριά Δράγανο, Αθάνι και για τις ωραιότερες και πιο φημισμένες παραλίες του νησιού.

      Το χωριό Άγιος Πέτρος αποτελείται από έναν αγροτικό οικισμό σε μια όμορφη θέση με εντυπωσιακή θέα προς τον κάμπο της Βασιλικής και προς την κορυφογραμμή των Σταυρωτών, του υψηλότερου βουνού του νησιού. Πήρε το όνομά του από την ομώνυμη εκκλησία του Αγίου Πέτρου, που κτίστηκε το 14ο αιώνα. Είναι το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής και οι κάτοικοί τους ασχολούνται με αγροτικές καλλιέργειες.

       Η εκκλησία του χωριού, Άγιος Αθανάσιος, ένας ευρύχωρος μονόχωρος ναός με κεραμοσκεπή είναι στο κέντρο του χωριού. Το τέμπλο του, πρόσφατα καθαρισμένο, δείχνει ιδιαίτερα μεγαλόπρεπο. Είναι σε απλή νεοκλασική γραμμή με κυρίαρχα χρώματα, το καφέ και το χρυσαφί. Η εικόνα του Αγίου Αθανασίου, δεσποτική, έργο του Ιωάννη Βολουδάκη από το 1914, στέκει με αυστηρή έκφραση, με χρώματα και τεχνοτροπία επηρεασμένα από την μεταβυζαντινή κρητική παράδοση. Μια ακόμα όμορφη εκκλησία στο χωριό είναι η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων με τέμπλο του Ηλία Μεντσικώφ από το 1890. Πρόκειται για καλοδουλεμένη ξυλογλυπτική με φαντασία και τέχνη. Δύο μέτρα από τη δυτική πλευρά του ναού κάτω από το επίπεδο της επιφάνειας του εδάφους, υπάρχει ο κεντρικός χώρος με κόγχη παλαιού ναϊσκου, της Φραγκοκλησιάς. Πρόκειται για ένα ευκτήριο επί Φραγκοκρατίας που σώζεται ακόμα.

     Το χωριουδάκι του Ρουπακιά διατηρεί τα αγροτόσπιτά του σε καλή κατάσταση. Λιτά, πέτρινα με κεραμο-σκεπές, γερά αλλά μοναχι-κά, στέκουν σαν φύλακες μιας άλλης ξε-χασμένης επο-χής, σκαρφα-λωμένα σε μια απότομη πλαγιά. Δίπλα ο καταρράκτης του Ρουπακιά με νερό που χύνεται ορμητικά κυρίως τους χειμωνιάτικους μήνες. Όλη η περιοχή είναι ξεχωριστής ομορφιάς με σπάνια είδη χλωρίδας, με δάσος, με φαράγγι, με τρεχούμενα νερά και με αξιοποιήσιμα μονοπάτια.